To

to w tym pokoju

ziemska Istota zatrzymuje się świadomie

siadając w fotelu, przygląda się sobie po raz pierwszy tego dnia

jej włosy zostają poddane myciu, strzyżeniu i innym fryzjerskim staraniom

a ona nareszcie dostrzega w sobie wielowymiarową Istotę Światła

którą jest na co dzień, chociaż w mnogości spraw nie pamięta o tym

w tej oto chwili widzi całą swą doskonałość

podoba się sobie taka, jaka jest

radość rozjaśnia jej twarz

jej serce nuci piosenkę szczęścia

 jej myśli z ulgą zwalniają swój bieg

jej nogi tańczyłyby, najchętniej jive’a, od razu

lecz nadal zajmuje fotel, aż Mistrzyni nie powie z promiennym

 uśmiechem najzwyklejsze dziękuję, wraz z którym

w powietrzu rozlega się śpiew skowronka

jakże przyjemny dla ucha: potoczysty,  perlisty, złożony

z szybkich, wysokich, wibrujących, świergocących treli podczas lotu

na pięknej Ziemi

w tym pokoju każda Istota odpoczywa całą sobą