I to, i tamto, i to…

szczęściem jest pomieszkać na własne życzenie na Ziemi

podoświadczać siebie z wnętrza człowieka

na przykładzie przyrody obserwować istnienie

od ptaków, jak one – pokonują z łatwością przestrzeń, uczyć się

realizować, ja – człowiek, wyznaczone sobie ziemskie cele

pozwolić umysłowi, by zamilkł na chwilę

a wtedy z ciszy, z której wyłania się forma

tworzę wiersze, domy, nawet rozgwieżdżone niebo

i to, i tamto, i to, i to jeszcze

zgodnie z potrzebami

w przerwie zaś między wdechem i wydechem

nadal JA JESTEM

– dużo głębsze niż forma czy imię –

Świadomością samą w sobie

patrzącą na swe dzieła

z miłością

Szczecin, 16.07.2015 = 1. wersja i nagranie

tekst poświęcony Martynie, która odeszła w inny wymiar we właściwym dla siebie czasie i zgodnie z wolą swojej duszy